Typhoon Ondoy hits UST

UST being tremendously hit by typhoon Ondoy.

No trace of Lovers' Lane?

UST Hospital needs help.

Ondoy trapped us for how many hours.

September 26 - 27, 2009
AMV College of Accountancy
University of Santo Tomas


http://coderedwing2.multiply.com
a photo collaboration with Krisha Macaraig

3,000 stranded in UST due to 'Ondoy' [from the Varsitarian]

3,000 stranded in UST due to 'Ondoy' AN ESTIMATED 3,000 people were stranded Saturday in different buildings in UST due to flooding and continuous heavy rains brought by tropical storm "Ondoy."

The Central Student Council said it did not have an official count of the people trapped inside University buildings, relying only on figures provided by the dean's offices.

The following are the CSC's estimates: 200 to 250 people in Saint Raymund's Building; 100 to 150 in Roque Rua�o (Engineering) Building, 350 in Beato Angelico (Architecture and Fine Arts) Building, 400 to 450 at the Tan Yan Kee Student Center, 900 at the Alfredo M. Velayo College of Accountancy and multi-deck carpark, and 250 at the Albertus Magnus (Education) Building.

"Ondoy" made landfall on the eastern side of Infanta, Quezon early Saturday morning based on the monitoring of the Philippine Atmospheric Geophysical Astronomical Administration.

Early on Saturday, the Office of the Secretary General announced that it was giving college deans the prerogative to suspend classes given the weather disturbance. Metro Manila was already placed under Signal No. 1.

As a result, classes were suspended at the Faculty of Arts and Letters at 10 a.m. when flood waters were already gutter-deep. Nursing did not call off classes until 12 noon.

At 7:30 p.m., CSC public relations officer Margielyn Asilo said food and water had yet to be delivered to other buildings except Tan Yan Kee.

Only the Students' Center and the Central Library had power supply, leaving stranded people in other buildings without electricity, according to a security guard.

"Ang tagal tagal nga ng pagkain," Asilo said, adding that waist-deep flood may have caused the delay.

Food given ranged from cup noodles to fast food spaghetti.
Asilo said seminarians also cooked arroz caldo, which the CSC would distribute to people at St. Raymund's, Roque Rua�o, and Beato Angelico.

Asilo said the plan was to transfer all stranded people in other buildings to Tan Yan Kee. "

But they [people] are objecting because it is already too dark and dangerous," she said.



Prinz P. Magtulis (Photos courtesy of Jale Nonan)

http://www.varsitarian.net/breaking_news/20090926/3000_stranded_in_ust_due_to_ondoy

Tulong Tomasino: Donation Drive for the Ondoy Victims

CSC ADVISORY:

In the midst of hard times, once again, we Thomasians have shown the spirit of unity and brotherhood and we made each other reach and lie on stable grounds. Let us thank God, our shield, because He served as a sturdy wall to protect us. Let us all pray not only for ourselves but to our fellow Filipinos, who have been affected.

We salute the courage of every Thomasian who has stood strong despite the presence of this apparent danger.

We have helped each other and now it is the time to help those people who were really hit by the typhoon.

For those who want to donate canned goods, clothes, etc. to help the typhoon victims, kindly communicate with the Central Student Council Committee on Community Development on SEPTEMEBER 30, 2009.

We, Thomasians, stand on an indestructible rock of faith and hope; we have strengthen ours, now is the time to take the hands of others and keep the flame of faith and hope burning in them.

*Please repost! Please pass the CSC Advisory around. We have sent you this message, through SMS. Let's not only pass SUSPENSION ADVISORIES but also this important message.

UNITY. SOLIDARITY. LET'S ALL PUT UST ON TOP!

on Understanding

Last Month, may nanghula sa akin from SOCC, sa 15mins session na yun, ang daming tumatak sa mga sinabi niya, nahulaan niya na complicated ang estado ng lovelife ko, hilig ko sa photography, nature and computers, ang pagiging adventurous at friendly, pati favorite color ko na both blue and green. Pero ang tumatak sa akin ay ang ilang beses niyang inuulit na, "Malawak ang Pag-unawa mo..."

Hindi ko alam pero sinasabi niya na may kinalaman ang pagunawa ko sa mga tao at sitwasyon sa paligid ko. Oo, ako yung tao na tumitingin sa iba't ibang perspective, natutunan ko ang pagiisip na ito nung highschool kung saan bawat isyu ng buhay ay maaaring tingnan sa iba't ibang direksyon. Hindi ko rin masasabi na mature na ako ngayon mag-isip, college palang ako, kung baga, madami pa akong kakaining bigas.

Ang nakapagtataka, naiintindihan ko naman, pero hanggang doon nalang ba? paano kung minsan wala ako magawa dahil ang masaklap ay hindi ko nauunawaan ang sarili ko. Papaano ko ipapaunawa sa pamilya ko ang sitwasyon ko lalo na't hindi nila kilala ang tunay na ako., maging sa mga bagong kaibigan na hindi pa nakakakilala sa akin. Papaano nga kaya?

Mahirap din kung minsan sa sitwasyon ko, kadalasan ako ang nagsasacrifice para lang maayos ang lahat, ako na ang nag-aadjust, ako ang nangangarap para sa iba, at ang masaklap, ako ang gumagawa para sa iba. Sabi nga ni Kiel, ang mahirap sa akin ay masyado akong mabait. Naisip ko tuloy, papaano kapag lumayo ako at nagbakasyon kahit isang linggo lang, hindi ako magpaparamdam. Papaano pag ako naman ang nagpakaimmature? Ano kaya ang mangyayari?

Minsan naisip ko, papaano kung ako naman ang humiling ng pag-unawa? Mauunawaan kaya nila ang nais kong iparating?

Magulo ba? pero kahit anong gulo nito, hindi dapat iwasan ang mga tanong at bagay-bagay dahil ito minsan ang nagsisilbing sagot sa susunod na tanong sa buhay.


"to understand is mature, to complicate is normal, and to ignore is foolish."
- mikagiyasuo02

a message to the past.

[this is awkward but i have to spill this out even so for i guess i have nothing to hide about her or to say its been quite a long time]

She's my first. December 2, 2005 marks the date, and January 2006 ends everything in a glimpse. Ang bilis isipin pero sadyang ganun ang nangyari, hindi siguro talaga para sa isa't isa. Nakakatawang isipin dahil naging usap-usapan ng buong paaralan ang kwento natin, kahit nga Physics Teacher natin na si Ma'am Tolentino ay inaasar tayo. Pero alam natin dalawa kung bakit, siguro ay masyado lang tayong immature nun. Ano bang malay ko nun? 15 years old palang tayo. Hindi tayo nagusap ng 3 months at muling nagharap nung JS PROM, kung hindi pa ako kinausap ng nanay mo sa may gate at pinahanap ka sakin. Pero nagkaayos din tayo bago maggraduation.

April 2008, nagkita tayo sa debut ng bestfriend natin, walang pansinan. hindi pa nangangalahati ay umalis ka agad, naiwanan mo ang cellphone mo at hinabol kita mula sa hall hanggang labas sa may taxi at nakita ko nga, andun yung boyfriend mo, ayoko ng away. First time namin nagkita at hindi pa naging masyadong maayos.

Mula noon, wala ng communcation, tintext kita pero sabi nga ng bestfriend natin eh yung isa nga daw ang nakakatanggap. Nakakabasa ako ng mga posts na puro "insecurity" nung taong yun, wala akong ginagawa, may sarili na din akong buhay. Pinili ko nalang na hayaan ang mga bagay-bagay.


September 11, 2009. Nabalitaan ko lang din sa bestfriend natin na graduation mo na ngayon. magkabatch lang tayo pero ikaw ang una sa section natin na magtatapos ng college. Nakwento din niya na kinakamusta mo pala ako, alam ko na naman na wala nang problema sa atin di ba? Sana mabasa mo to, proud ako sa mga naaccomplish mo.


CONGRATS Badette!
Galingan mo sa board exam. :)

Mapaglaro ang Panahon

[disclaimer: this is not an "emo" entry but rather just a realization and explanation of ideas] this perhaps is the first taglish blog i've posted. - too late for the buwan ng wika. haha!

Kaninang umaga, nagmamadali ako para pumasok sa klase, malapit na akong umalis ng mapansin ko ang orasan sa cellphone ko, mga 10:35 na, late na ako. Pumasok ako sa aking kuwarto at nagsapatos, nag-ayos ng gamit at paglabas ko.. ngunit paglabas ko, 10:35 ang nakita ko sa orasan sa sala namin. Nagtanong ako kung anong oras na, at nalaman-laman ko, sira pala yung orasan - wala ng baterya.


March 2011 or October 2011? basta 2011 - pero hindi ba dapat 2010?. Hindi dahil sa hinahabol ko ang Quadricentennial Batch ng UST pero talagang eto na ang kinahantungan ko. Hinahabol ko na ang oras, ang oras na dapat na minsa'y naunahan ko. Nagskip ako ng kinder, kaya naging bata ako sa batch na kinalakihan ko, madalas ako pa ang pinakabata sa klase, pero sa nangyari sakin, binawian din ako at sadyang pumantay ang panahon. Kung hindi ako nagkabagsak, suguro ay 2010 ako ggraduate, pero ngayon, isa or dalawang taon pa ang kailangan ko para makatapos.

Nakakainggit isipin na yung mga kasabayan ko dapat may Graduation Picture na, nakapagattend na ng CarSem (Career Seminar) at ramdam na ramdam ang malapit na pagtatapos sa kolehiyo, habang ako, namumuroblema pa din kung papaano mapapadali ang pagtatapos sa loob ng dalawang taon. Dati pa ay proud ako sabihin na ako ang pinakabata sa batch namin, ako ang pinakabata sa barkada. Sadyang mapaglaro lang talaga ang panahon. iba na ang mga tao sa paligid sa mga taong kinalakihan ko. - Napagiwanan na ata ako ng panahon.

Pero naiisip ko din na pag siguro dumating ang tamang panahon para sa akin, maibabalik din ang mga samahan na naipagpaliban dahil sa pag-aaral, magiging maayos na ang lahat at kaya ko nang paglaruan ang oras, ako naman ang babanat, ako ang magsusumikap para maunahan ang mga kasabayan at bumalik sa karera ng panahon.


"Minsan ay pinaglalaruan natin ang oras, kaya kung minsan tayo naman ang pinaglalaruan ng oras."
- mikagiyasuo02

Photo source [http://farnk05.deviantart.com/art/clock-52988719]